Podziękowania

                        Pierwsza tajemnica

         Żyjemy zwykle od dnia do dnia, praca dom dzieci i tak w kółko. Czasem zdarza się jednak coś, co odmienia tę monotonię, a już zupełnie rzadko spotykamy na swej drodze osoby niezwykłe. Tym bardziej jest fascynujące, że los zetknął nas z tak wspaniałymi ludźmi, bo mogliśmy zwyczajnie się wyminąć, nie poznać. 

        Chciałabym zatem podziękować Magdzie i Dawidowi ze Słupska za to, że tak łatwo dali się "omotać" miłości do Tatr - niech Wam służy długie lata i zagrzewa serca do wciąż nowych wyzwań, zachwytów nad pięknem gór. A przede wszystkim dziękuję, że pchnęliście mnie do założenia bloga o Tatrach, gdyby nie Wy nigdy nie powstałyby Tajemnice tatrzańskie Magdaleny Rohackiej. Oby takich niespodzianek od losu było więcej. 

Madzia i Dawid na Zabracie w drodze na Wołowiec, 2021r

        Nie jest tak, że mam jakąś wielką wiedzę o Tatrach, mogę za to z serca podzielić się tatrzańską magią ze wszystkimi, którzy też się w nich zakochali. Wędruję po górskich szlakach od roku 1987r, od wielu lat także po Tatrach Słowackich, zrobiłam tysiące zdjęć na trasach i nieco mniej filmów na użytek własny😄. Albumy górskie zajmują w naszym domu honorowe miejsce i to w ogromnych ilościach. A co się dzieje na ścianach pozawieszanych Tatrami, z naszym udziałem, to po prostu tatrzański świat w przerwach pomiędzy wyjazdami. O tym, że ta miłość nie kończy się, lecz zatacza coraz większe kręgi przekonałam się pod koniec roku 2010, kiedy to zaczęłam pisać moje pierwsze opowiadania. Całe swoje górskie serce włożyłam w drugą książkę pt. "Snuje się mgła". Od obecnego roku ambitnie i z mozołem😉piszę wiersze górskie. 

        Zapraszam  w podróż do moich światów tatrzańskich

                                                           Magdalena Rohacka